یادداشت فتحیه‌‌السادات نعمت‌الله‌زاده، به بهانۀ روز درختکاری

کاشت یک میلیارد درخت و بازی با اعداد بزرگ

 فتحیه‌‌السادات نعمت‌الله‌زاده: 

وقتی که بحث آبگیری سد چم‌شیر و مشکلات و مصائب مترتب بر این آبگیری و شوری بیش از پیش آب رودخانه زهره پیش آمد، مسئولان دولتی در موضعی حق به جانب گلایه می‌کردند که چرا حالا اعتراض می‌کنید؟ حالا که بیش از ۹۸ درصد کارهای آن انجام شده و هزینۀ گزافی صرف ساخت این سد شده است، مگر می‌شود حالا آن را آبگیری نکرد؟!

اما اگر این پروژه را به دلیل حجم عظیم هزینۀ انجام شده و صرفا به همین دلیل آبگیری کنیم، عملا هزینه‌های بیشتری بر تخریب محیط زیست، نابودی تنوع گیاهی و جانوری منطقه و مهمتر از آن تاثیر مستقیم بر مهاجرت و امرار معاش ساکنین و بیکاری وسیع کارگری در منطقه وارد می‌گردد. جلوی ضرر را از هر جا بگیریم منفعت است. ما از این ضررها بسیار دیده‌ایم! بزرگترین آن آبگیری سد گتوند و لجاجت رئیس جمهور وقت با کارشناسان محیط زیست و در واقع با مردم بود.

حالا حکایت کاشت یک میلیارد نهال با کمک مردم مطرح است، کاری که مانند سد چم‌شیر فقط روی کاغذ زیبا به نظر می‌رسد. اجرائی بودن آن نه فقط با نظر کارشناسان، بلکه حتی با نظر مردم هم ناشدنی است.

به عنوان یک فعال زیست محیطی و دغدغه‌مند حفظ طبیعت، تنها یک درخواست از مسئولین امر، خاصه جناب نوبخت ریاست سازمان جنگل‌ها و مراتع کشور و هم‌چنین جناب رجبی‌زاده ریاست اداره منابع طبیعی و آبخیزداری استان دارم، و آن این است که اجرای این طرح را یک سال به نظر کارشناسی و مردمی بگذارند و بعد از آن در مورد اجرای آن تصمیم بگیرند. برای انجام این طرح مطالعات شناخت عرصه و گونۀ بومی مناطق و آسیب شناسی طرح‌های گذشته از الزامات اجرائی طرح است.

تا کنون طرح‌هایی مانند: جنگلانه و پویش بذرکاری در کشور، طرح حرم تا حرم در تهران، جنگلانه و طرح بیدوییه بردسیر دراستان و … مطرح و اجرا شده است. همه ساله بر اساس آمار ارائه شده از طرف جهاد کشاورزی، اداره منابع طبیعی و شهرداری‌ها تعداد زیادی نهال و بذر کاشته می‌شود. کاش نتیجۀ عملیاتی این طرح‌ها ارزیابی و اعلام می‌شد. از آن همه نهال غرص شده، چند درخت روی زمین دیده می‌شود؟

بد نیست یک دستگاه ارزیاب بی‌طرف، این طرح‌ها را ارزیابی، آسیب‌شناسی و اعلام کند، سپس طرح کاشت یک میلیارد نهال به مرحلۀ اجرا دربیاید. یک میلیارد، عدد زیبایی است، عدد دهن پرکنی است، و رویای سبز کاشت این همه نهال در پهنۀ سرزمین، تحقق یک بهشت جادوئی است. اما یادمان باشد که هر نهال به آب نیاز دارد، آن قدر آب که بتواند یک نهال ضعیف را به درختی تنومند و هزاران درخت تنومند را به جنگلی متراکم تبدیل کند. یادمان باشد که هر جنگل نیاز به نگهداری دارد و نگهداری نیاز به باغبان‌های دلسوز دارد.

بعید می‌دانم حتی اگر تمام آب خلیج فارس را شیرین کنیم، از عهدۀ تامین آب یک میلیارد نهال برآییم.

گفته بود: یا حساب سرت نمی‌شود یا شلاق نخورده‌ای؛ به کسی برنخورد!